Debat buitenlandse zorgverleners
Het tandheelkundig nieuws van de vorige maand kan velen moeilijk ontgaan zijn. Enerzijds werd aan de kaak gesteld dat een aantal tandartsen zonder bijzonder veel beroepskennis in ons land tandheelkunde kunnen beoefenen. Dit vaak met Roemeense diploma’s, Dit is uiteraard niet enkel een concurrentieel nadeel voor de Belgische tandarts maar kan zelfs leiden tot regelrechte fraude.
Zo bevestigt het RIZIV dat de laatste 5 jaar maar liefst 27 fraudegevallen van tandartsen zijn vastgesteld. Bovendien wordt slechts een beperkt aantal van de gekende aanwijzingen van fraude onderzocht, wat betekent dat dit meer dan waarschijnlijk een grote onderschatting inhoudt.
Toch kan hier volgens het RIZIV en minister Vandenbroucke weinig aan worden gedaan gezien de Europese regelgeving België verplicht om Europees toegekende diploma’s te homologeren. Deze regelgeving houdt echter enkel rekening met het diploma van de aanvrager en voorziet geen bijkomende voorwaarden wat betreft kwaliteits- of taalvereisten. Sinds enkele jaren heeft ongeveer de helft van de in ons land startende tandartsen een buitenlands diploma.
Anderzijds werd ook benadrukt dat naast de fraudegevallen deze buitenlandse zorgverstekkers ook kunnen zorgen voor een kwaliteitsdaling van de verstrekte zorg zonder enige kwalijke intentie. Dit voornamelijk door de taalbarrière die hierbij ontstaat tussen tandarts en patiënt. Accurate communicatie met de patiënt is een belangrijk element binnen de zorgverlening. Hoewel de nieuwe tandartsen in principe één landstaal dienen te kennen worden in de praktijk geen taaltesten afgenomen. Dit is in Nederland en Frankrijk wel het geval. Zo worden in Frankrijk elk jaar een 70-tal aanvragen geweigerd wegens het niet beheersen van de Franse taal.
Dit alles brengt uiteraard opnieuw het numerus clausus inzake de toegang tot tandartsenopleiding in België ter discussie waardoor jaarlijks vele kandidaat-studenten geweigerd worden voor een opleiding tot tandarts. Vele tandartsen met een buitenlands diploma worden toegelaten tot de Belgische zorg, terwijl dit net zo zeer Belgische tandartsen kunnen zijn die in een landstaal en met de nodige kwaliteitsvereisten werden opgeleid.
Deze thema’s zijn reeds lange tijd een discussiegesprek binnen de (tand)artsenwereld en zullen dit ongetwijfeld nog lang zijn.
Bronnen:
https://www.tijd.be/dossiers/de-verdieping/het-probleem-met-de-roemeense-tandarts/10488140.html