Quid gezondheidsdoelstellingen Belgische tandartsen?

De Wereldgezondheidsorganisatie (WGO) wil dat alle landen “hun concrete doelstellingen voor hun gezondheidsbeleid vastleggen”. Maar uit een rapport van het Federaal Kenniscentrum voor de Gezondheidszorg (KCE) blijkt dat in België de mix van doelstellingen, ook die voor de tandartsen, heel versnipperd is en dat een rode draad en omkadering ontbreken.

Om met een positieve noot te starten: uit het rapport nummer 292A van KCE blijkt dat België wel degelijk een mix van gezondheidsdoelstellingen heeft. Zelfs voor tandartsen, namelijk bijvoorbeeld een minimumpercentage aan voorschriften voor goedkope geneesmiddelen. Ook voor (huis)artsen is dit één van de vele doelstellingen.

Maar zoals in België vaak het geval is, ook bij deze gezondheidsdoelstellingen zit er geen systematiek in en zowat iedereen die ook maar iets met gezondheid te maken heeft, kan hierover voorstellen formuleren. Met andere woorden: in de praktijk komt er niks van in huis. Meer zelfs, in niet mis te verstane bewoordingen roept het KCE op om vooraleer gezondheidsdoelstellingen goed te keuren, om die eerst uit te werken “in overleg met de betrokken partijen”. Waarmee het KCE impliceert toegeeft dat heel wat gezondheidsdoelstellingen dus niet met de sector, in case zorgverstrekkers (en dus ook tandartsen) en zorginstellingen, is gebeurd. Maar ook dat is typisch Belgisch. Het KCE stelt daarom voor om een federaal platform op te zetten, om een systematiek in de vele gezondheidsdoelstellingen te brengen zodat alles goed omkaderd in de praktijk kan worden uitgevoerd.

Bron: KCE-rapport 292A