OUDSTE MONDWATER TER WERELD NOG ALTIJD VERKRIJGBAAR!

Het preparaat werd bedacht door tandarts Edme François Julien Botot (1735-1793), lijfarts van koning Lodewijk XV van Frankrijk, naar zijn zeggen om de koning te behoeden voor tandbederf en slechte adem.

Op 1 oktober 1777 verkreeg hij de goedkeuring van de Faculteit der Geneeskunde. Vervolgens werd op 16 mei 1783 het middel goedgekeurd door de Parijse Academie voor Geneeskunde. Door vererving en schenking zijn de rechten meer dan een eeuw in de familie Botot gebleven. Zij verkochten in 1863 de rechten voor 365.000 franc aan Vincent Laurent-Richard, eigenaar van een bekend modehuis aan de Boulevard des Italiens. Het product werd gemaakt in een fabriek in Levallois-Perret en verkocht in de Rue de la Paix nr 17. Rond 1900 werd het bedrijf door de erfgenamen verkocht aan een nieuwe onbekende eigenaar.

Al snel nadat het product op de markt kwam werd het nagemaakt, in 1793 verschijnt er in de Gazette Nationale een publicatie waarin wordt benadrukt dat de enige echte Eau de Botot wordt verkocht door de maker, aan de Rue du Cloître-Saint-Jacques-l'Hôpital nr. 2 in Parijs. Botot zette op de flessen het motto Cui fidas vide ("pas op wie u vertrouwt") en de etiketten waren altijd voorzien van zijn handtekening.

In de 19e eeuw was het mondwater BOTOT een maceratie van munt, anijs, steranijs, kruidnagel en kaneel in alcohol, op smaak en kleur gebracht met amberkleurige tinctuur en cochenille. In 2020 had het product nog een vrijwel gelijke samenstelling, maar de natuurlijke cochenille was vervangen door drie kleurstoffen (patentblauw V of E 131, cochenille rood A of E 124, tartrazine of E 102) en er werd natriumsacharinaat als zoetstof toegevoegd.