Microbiële accumulatie op verschillende soorten hechtingsmateriaal na orale chirurgie: een gerandomiseerde gecontroleerde studie

Opdat de genezing na orale chirurgie complicatieloos zou verlopen, is de ontsmetting van de site een noodzaak. Er moeten aangepaste maatregelen genomen worden om elke bacterie-ontwikkeling te voorkomen. Hechtingspunten kunnen de favoriete plaatsen voor accumulatie van bacteriële plaque betekenen. Het materiaal van de hechting kan een rol spelen bij de bacteriële retentie.

Er werden 4 types hechting 4.0 gebruikt (zijde, polyglactine, nylon en polyester) en lukraak verdeeld over 50 patiënten in een zorgcentrum in Israël. Er werd een flap gehecht met eenvoudige hechtingspunten op een edentate zone na een implantologische of parodontale ingreep.

De patiënten werden aangeraden om die bepaalde zone niet te poetsen, maar tweemaal per dag te spoelen met chloorhexidine. Na 10 dagen werden de draden weggenomen en in een kweekmilieu geplaatst om de hoeveelheid bacteriën op elk type draad te analyseren. Nylon draden hebben een aanzienlijk lagere hoeveelheid hechtende bacteriën dan de andere types hechtingen. De inname van antibiotica voor of na de procedure heeft geen invloed op de bacteriële retentie op de hechtingen. Hetzelfde geldt voor het soort chirurgie dat wordt uitgevoerd of de parodontale diagnose van de patiënt, die ook geen invloed heeft op deze parameter. Daarnaast blijkt uit de studie ook dat het gebruik van chloorhexidine in mondspoeling niet voldoende is om de ophoping van bacteriële plaque op de hechtingen te voorkomen.

Gezien bij alle sutuurtypes bacteriën aanwezig zijn, moet elk hechtingspunt gezien worden als een toegangspoort voor potentiële infectie. Daarom raden auteurs aan de hechtingen zo snel als mogelijk weg te nemen.

Maar resorbeerbare hechtingen (waarbij het langer duurt voor ze resorberen) blijven ook een goede keuze, zelfs bij geplande verwijdering, want de practicus kan ze sowieso na 8 tot 10 dagen wegnemen. Maar het geeft hem ook de mogelijkheid een hechtingspunt "gevangen" te houden in het littekenweefsel of in een moeilijk bereikbare zone, zonder het risico te lopen de patiënt pijn te doen of een latere ontstekingshaard te vrezen door het aanwezig blijven van dit vreemde lichaam want uiteindelijk zal deze resorberen en verdwijnen.

Asher R, Chacartchi T, Tandlich M, Shapira L, Polak D.

Clin Oral Investig 2019 ; 23 (2) : 559-65.