Het Zero Peri-Implantitis Concept

Een veel geciteerde studie heeft de prevalentie van peri-implantitisziekten geanalyseerd: één op de vijf patiënten die implantaten krijgen (22%) lijdt aan peri-implantitis en bijna twee keer zoveel (43%) lijdt aan peri-implantitis mucositis, die zich tot peri-implantitis kan ontwikkelen als deze niet wordt behandeld.¹

 

Peri-implantitis veroorzaakt onomkeerbare schade. Hoewel er veel chirurgische en niet-chirurgische behandelingsopties beschikbaar zijn die de ontsteking tijdelijk kunnen verlichten, slaagt geen enkele erin om de osteointegratie volledig te herstellen op het oorspronkelijk blootgestelde oppervlak van het implantaat.²-⁴

 

Peri-implantitis, een volksgezondheidsprobleem

Voor de Europese Parodontologie Federatie (EFP) maakt de hoge prevalentie van peri-implantitis het een steeds urgenter volksgezondheidsprobleem. De behandeling is complex, heeft onvoorspelbare resultaten en wordt geassocieerd met aanzienlijke morbiditeit.5

 

Deze bevindingen komen overeen met een enquête die in 2025 werd uitgevoerd door Straumann, waarin 46% van de ondervraagde zorgverleners de behandeling van peri-implantitis als hun grootste klinische uitdaging identificeerden.

 

Waarom ontwikkelt peri-implantitis zich?

De gladde, bewerkte of gepolijste oppervlakken van de transmuceuze componenten van tandheelkundige implantaten bieden geen stevige hechting aan de omliggende weefsels (Fig. 1; links). De hechting blijft fragiel en kan gemakkelijk verstoord worden door de verspreiding van plaque langs deze oppervlakken (Fig. 1; rechts). Bacteriën kunnen zo in het zachte weefsel doordringen en ontsteking veroorzaken.

 

01 Het SEM-beeld toont het gladde transmuceuze oppervlak van een implantaat (links) en de "fragiele" hechting van het zachte weefsel, die gemakkelijk verstoord kan worden door de plaque die migreert; histologische dwarsdoorsnede van een conventioneel implantaat op het niveau van het zachte weefsel na vier weken genezing: de plaque is al naar beneden gemigreerd onder het niveau van het zachte weefsel (rechts; © Peter Schüpbach).

 

Geschroefde implantaten vertonen altijd een micro-interstitiële ruimte tussen het implantaat en de pilaar, die zich uitbreidt wanneer er kracht op wordt uitgeoefend: bacteriën kunnen zo de interne verbinding van het implantaat binnendringen en de holle ruimtes in het systeem koloniseren. Na verloop van tijd neemt de bacteriële belasting toe en komen de bacteriën naar buiten om de weefsels binnen te dringen, wat leidt tot chronische ontsteking en geleidelijke botverlies (Fig. 2).6,7

 

02 De bacteriën in de plaque veroorzaken ontsteking in het zachte weefsel en bewegen zich richting de microgap; deze breidt zich uit onder invloed van laterale krachten, waardoor bacteriën de ruimte kunnen binnendringen. De bacteriën koloniseren de holle ruimtes in conventionele implantatiesystemen (geschroefd), waarna ze naar buiten komen om de weefsels binnen te dringen, wat leidt tot progressief botverlies (peri-implantitis).

 

De positie van de microgap beïnvloedt het risico op peri-implantaire aandoeningen (Fig. 3). Hoewel tissue-level implantaten betrouwbare resultaten bieden, worden ze niet gespaard van ontsteking in verband met de aanwezigheid van de microgap binnen het zachte weefsel.8,9 Daarentegen hebben bone-level implantaten, waarvan de microgap zich bevindt op of onder het crestale bot (een risicogebied), drie tot vijf keer meer kans op peri-implantitis.10-13

 

03 Implantaten op botniveau (rechts) hebben drie tot vijf keer meer kans op peri-implantitis dan implantaten op weefselniveau (links).

 

De oplossing: "Het Zero Peri-Implantitis Concept"

 

Het tandheelkundige implantaat systeem Patent™ (Zwitserland; Fig. 4) heeft in verschillende studies aangetoond dat peri-implantitis duurzaam kan worden voorkomen. De sleutel ligt in het Zero Peri-Implantitis Concept. Dit geavanceerde implantaatconcept omvat drie elementen die samen werken om te voorkomen dat bacteriën uit de plaque de zachte weefsels binnendringen en de weefsels diep in de biologische zone koloniseren:

 

  1. Tissue-level ontwerp van het implantaat, zonder microgap op het niveau van de weefsels.
  2. Sterke afdichting van het zachte weefsel, die de infiltratie van bacteriën voorkomt.
  3. Uitstekende hechting van het zachte weefsel.

 

 

04 Het Zero Peri-Implantitis Concept van Patent™ combineert drie essentiële elementen om te voorkomen dat plaque en bacteriën zich naar de diepe biologische zone van de zachte weefsels migreren.

 

Geen peri-implantitis in lange-termijnstudies

Langdurige studies, uitgevoerd door universiteiten in Duitsland en Oostenrijk, hebben de prestaties van de Patent™ twee-deel implantaten gedurende 9 tot 12 jaar gemeten.14, 15 De resultaten zijn verbluffend: geen van deze implantaten ontwikkelde peri-implantitis, zelfs niet bij risicopatiënten met systemische ziekten en/of chronische ontstekingen (zoals diabetes, kanker, multiple sclerose of parodontitis) of rokers.¹⁵ Bovendien was de incidentie van peri-implantitis mucositis opmerkelijk laag, met 13% (op implantaatniveau) en 10% (op patiëntniveau).

 

Deze resultaten tonen aan dat tandartsen, door gebruik te maken van de nieuwste technologieën en concepten, peri-implantitis mucositis sterk kunnen verminderen en peri-implantitis volledig kunnen voorkomen.

 

Voor meer informatie, bezoek www.mypatent.com

 

Bibliographie

1. Derks J, Tomasi C. Peri-implant health and disease. A systematic review of current epidemiology. J Clin Periodontol. 2015;42 Suppl 16:S158-71. doi:10.1111/jcpe.12334

2. Renvert S, Polyzois I, Maguire R. Re-osseointegration on previously contaminated surfaces: a systematic review. Clin Oral Implants Res. 2009;20 Suppl 4:216-227. doi:10.1111/j.1600-0501.2009.01786.x

3. Subramani K, Wismeijer D. Decontamination of titanium implant surface and re-osseointegration to treat peri-implantitis: a literature review. Int J Oral Maxillofac Implants. 2012;27(5):1043-1054.

4. Schlee M, Naili L, Rathe F, Brodbeck U, Zipprich H. Is complete re-osseointegration of an infected dental implant possible? Histologic results of a dog study: A short communication. J Clin Med. 2020;9(1):235. doi:10.3390/jcm9010235

5. Herrera D, Berglundh T, Schwarz F, et al. Prevention and treatment of peri-implant diseases-The EFP S3 level clinical practice guideline. J Clin Periodontol. 2023;50 Suppl 26(S26):4-76. doi:10.1111/jcpe.13823

6. Zipprich H, Weigl P, Ratka C, Lange B, Lauer HC. The micromechanical behavior of implant-abutment connections under a dynamic load protocol. Clin Implant Dent Relat Res. 2018;20(5):814-823. doi:10.1111/cid.12651

7. Zipprich H, Miatke S, Hmaidouch R, Lauer HC. A new experimental design for bacterial microleakage investigation at the implant-abutment interface: An in vitro study. Int J Oral Maxillofac Implants. 2016;31(1):37-44. doi:10.11607/jomi.3713

8. Rompen E. The impact of the type and confi guration of abutments and their (repeated) removal on the attachment level and marginal bone. Eur J Oral Implantol. 2012;5 Suppl:S83-90.

9. Laleman I, Lambert F. Implant connection and abutment selection as a predisposing and/or precipitating factor for peri-implant diseases: A review. Clin Implant Dent Relat Res. 2023;25(4):723-733. doi:10.1111/cid.13185

10. Derks J, Schaller D, Håkansson J, Wennström JL, Tomasi C, Berglundh T. E‑ ectiveness of implant therapy analyzed in a Swedish population: Prevalence of Peri-implantitis. J Dent Res. 2016;95(1):43-49 doi:10.1177/0022034515608832

11. Katafuchi M, Weinstein BF, Leroux BG, Chen YW, Daubert DM. Restoration contour is a risk indicator for peri-implantitis: A cross-sectional radiographic analysis. J Clin Periodontol. 2018;45(2):225-232. doi:10.1111/jcpe.12829

12. Rokn A, Aslroosta H, Akbari S, Najafi H, Zayeri F, Hashemi K. Prevalence of peri-implantitis in patients not participating in well-designed supportive periodontal treatments: a cross-sectional study. Clin Oral Implants Res. 2017;28(3):314-319. doi:10.1111/clr.12800

13. Yi Y, Koo KT, Schwarz F, Ben Amara H, Heo SJ. Association of prosthetic features and peri-implantitis: A cross-sectional study. J Clin Periodontol. 2020;47(3):392-403. doi:10.1111/jcpe.13251

14. Brunello G, Rauch N, Becker K, Hakimi AR, Schwarz F, Becker J. Two-piece zirconia implants in the posterior mandible and maxilla: A cohort study with a follow-up period of 9 years. Clin Oral Implants Res. 2022;33(12):1233-1244. doi:10.1111/clr.14005

15. Karapataki S, Vegh D, Payer M, Fahrenholz H, Antonoglou GN. Clinical performance of two-piece Zirconia dental implants after 5 and up to 12 years. Int J Oral Maxillofac Implants. 2023;38(6):1105-1114. doi:10.11607/jomi.10284